సరోగసి....... సరోగసి........ ఆరోగ్య సమస్యలు వుండి బిడ్డలను కనలేని వారికి ఒక వరంగా భావిస్తున్నారు చాలా మంది. విజ్ఞానం రెండువైపులా పదును వున్న కత్తి లాంటిది.

సినిమా తారలూ, ధనవంతులు ఈ విజ్ఞానాన్ని వాడుకుంటున్నపుడు కలిగిన ఒక భావన:

              సరోగసి – ఒక వికృత పరిణామం

       కడుపులో పిండం ‘అమ్మా’ అని పిలిచినట్లు అనిపించి ఉలిక్కిపడింది సీత. ఆరు సంవత్సరాల కుసుమ ‘అమ్మా అన్నం పెట్టవా’ అని అడిగాకా ఈ లోకంలోకి వచ్చింది. అన్నం తింటున్న కుసుమ ముద్దు ముద్దు మాటలతో “అమ్మా, తమ్ముడు పుడతాడా, చెల్లి పుడుతుందా?” సమాధానం చెప్పలేని అయోమయ పరిస్థితి సీతది. అన్నం తిను బంగారూ అని ముద్దలు తినిపిస్తోంది. “ మరే.. నా ఫ్రెండ్ సుమ ఉంది కదా, వాళ్ళ అమ్మకి కూడా ఇలాగే పెద్ద పొట్ట వచ్చింది. నిన్న డాక్టర్ గారు తమ్ముణ్ణి తీసారుట. అది ఇప్పుడు చూడడానికి వెళ్లింది. చెప్పమ్మా తమ్ముడా? చెల్లా?” నువ్వు వెళ్ళి ఆడుకో నాకు కొంచెం పని ఉంది అని సర్ది చెప్పింది.

         ఆ చిట్టితల్లికి ఎలా చెప్పగలదు, తన కడుపులో ఉన్న బిడ్డ తనది కాదని, తను కేవలం డబ్బు తీసుకుని గర్భం అద్దెకి ఇచ్చిందని. ఒకరికి బిడ్డని మోసే తీరిక, ఓపిక లేవు. ఇంకొకరికి కన్న బిడ్డను పోషించే స్థోమత లేదు. ఒకప్పుడు గదులని అద్దెకి ఇచ్చేవారు, ఇప్పుడు గర్భాలు అద్దెకి ఇస్తున్నారు. ఆలోచనతో గతంలోకి వెళ్లింది సీత. తనకి కుసుమ పుట్టడం, తన భర్త మరణం, కుసుమ పెంపకానికి తను పడుతున్న కష్టం అన్నీ కళ్ల ముందు గిర్రున తిరిగాయి. పెద్ద మొత్తం అందడంతో కుసుమ భవిష్యత్తు బాగు చేయవచ్చు అన్న ఆశతో గర్భాన్ని అద్దెకి ఇవ్వడానికి సరోగసి కి సిద్ధపడింది.

                              ********************

        తను ఒకప్పుడు పెరిగిన అనాథ ఆశ్రమం ఎదురుగా నిలబడింది. ఎందరో తల్లి ప్రేమని కాని తండ్రి ఆప్యాయతని కానీ రుచి చూడని పసి కందులు. నెలలు నిండని పసి పిల్లల నుండి పది సంవత్సరాల పిల్లల వరకూ ఉన్నారు ఆ ఆశ్రమంలో.

            ఇంత ముద్దులొలుకుతున్న ఈ పసి పిల్లలు ఏమి పాపం చేసారు? ఎందుకు ఈ సమాజం ఇలా ఉంది? పిల్లల్ని కనలేని దురదృష్టవంతులు కొందరు. కనడం బరువు, కష్టం అనుకునే నిర్భాగ్యులు  కొందరు........ ‘ఒక్కొక్క నెల నిండుతూ, కడుపులో బిడ్డ తన్నుతూ, రోజులు, నెలలు నిండుతూ, ఆ పెరుగుతున్న తన శరీర భాగాన్ని చూసుకుంటూ, నిమురుకుంటూ కలిగే అనంతమైన ఆనందాన్ని అనుభవించలేని వారికి బిడ్డ ఎందుకు? తన బీజం ఉంది కనుక తన బిడ్డ అవుతుందా? బిడ్డని సాకాలని ఉంటే ఇలాంటి అనాథలు ఈ ప్రపంచంలో ఎంతో మంది ఉన్నారే! నచ్చిన బిడ్డని దత్తత తీసుకుని ప్రేమించలేరా? ఒక నిర్భాగ్యునికి జీవితం ఇవ్వగలిగి కూడా ఎందుకు మనసు రాదు? భగవంతుడు అన్నీ సక్రమంగా ఇచ్చినా కూడా అందం కోసం, కెరీర్ కోసం, సంపాదన కోసం ఇలా అద్దె గర్భాలను ఎందుకు ఆశ్రయిస్తున్నారు? ఇన్ని లక్షలు ఖర్చు పెట్టి బిడ్డను కని (కొని)పించుకోవడం అవసరమా? ఆ ఖర్చుపెట్టే సొమ్ములో కొంత శాతం వీరికి దొరికితే కడుపునిండా కొన్ని రోజులు తిండి తినగలరు కదా........

         ఓ శాస్త్రవేత్తా!!! సృష్టికి ప్రతి సృష్టి చేస్తున్నావని మురిసిపోతున్నావేమో! ఒకప్పుడు విశ్వామిత్రుడు చేసి భంగ పడ్డాడు. పోయే ప్రాణాన్ని ఒక్క క్షణం ఆపు చూస్తాను. వచ్చే వరదని, ముంపుని ఒక్క గంట ఆపు చూస్తాను. వర్షపు చినుకు కురిపించు చూస్తాను. ప్రపంచానికి పట్టిన భూతాల్లో ఈ సరోగసి ఒకటి. ఇన్నాళ్ళు నా గర్భంలో ఊపిరి పోసుకుంటున్న ఈ పసికందు ఒక రాజభోగం అనుభవించడానికి వెళ్తుంది. కానీ ఈ అనాథలు అదే పలుచటి పప్పు, అన్నం తింటూ...... మంచి రోజులకోసం ఎదురు చూస్తూ...... దయా హృదయం గల దాతలకై ఎదురుచూపులు చూస్తూ...... చూస్తూ.....